Αναγνώρισε τον εσωτερικό σου κριτή

Πολλές φορές οι πελάτες μου αναφέρουν πως αισθάνονται αποδυναμωμένοι και απαισιόδοξοι, χωρίς αυτοπεποίθηση.

Αμφιβάλλουν για την αυτοαξία τους και αναρωτιούνται γιατί κάνουν τα ίδια λάθη, γιατί επαναλαμβάνουν συνήθειες και συμπεριφορές που δεν τους πάνε μπροστά.

Και εγώ τους ρωτάω… πόσο εύκολο είναι άραγε να πας μπροστά, να προχωρήσεις, να γυρίσεις σελίδα, όταν οι σκέψεις σου είναι τόσο αρνητικές;

Η κριτική που κάνουμε πολλές φορές στον εαυτό μας, έχει νόημα και σκοπό αν έχει διδακτικό χαρακτήρα, όταν δηλαδή μας βοηθά να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη, προστατεύοντας μας απο μελλοντικές απογοητεύσεις.

Όταν όμως, αφού κάνουμε ένα λάθος ή βιώσουμε μια αποτυχία, της οποίας την ευθύνη επιρρίπτουμε στον εαυτό μας, αρχίσουμε να μας βομβαρδίζουμε με επικριτικά σχόλια και μυνήματα νομίζοντας πως αυτό αξίζουμε, τότε αρχίζουμε να χάνουμε την δύναμη και την ενέργεια μας.

Ίσως να έχεις μάθει να μιλάς άσχημα στον εαυτό σου. Ισως να τον έχεις ετικετάρει με μειωτικούς χαρακτηρισμούς και επίθετα. Πιθανότατα πιστεύεις οτι αυτό ισχύει (βάσει αντικειμενικών δεδομένων θα πεις) και το θεωρείς δίκαιο και σωστό. Αν γνώριζες όμως πόσο αυτό σε βλάπτει, θα συνέχιζες να μιλάς στον εαυτό σου με αυτóν τον τρόπο;

Το πρώτο βήμα λοιπόν είναι να δεις πως  η αρνητική αυτοκριτική πληγώνει την αυτοπεποίθηση σου και σε αποδυναμώνει. Έπειτα να συνειδητοποιείς πότε παίρνει τα ηνία ο εσωτερικός σου κριτής και να βάζεις ενα στοπ. Σημάδια για να το καταλάβεις είναι οτι αρχίζεις να κατηγορείς τον εαυτό σου, να θυμάσαι λάθη και αποτυχίες του παρελθόντος ,να υπεργενικεύεις (πχ. πάντα την πατάω, όλο χαζά φέρομαι, κτλ.) και να νιώθεις συναισθηματική κατάπτωση.

Αυτό που χρειάζεσαι όταν συμβαίνει αυτό, είναι η Συγχώρεση και η Αποδοχή. Και αυτά μπορεί να στα προσφέρει η φωνή μέσα σου που σε ενδυναμώνει. Προσφέρουμε ενδυνάμωση στον εαυτό μας όταν συγχωρούμε τα λάθη μας, αποδεχόμαστε τις ατέλειες μας και εστιάζουμε την προσοχή μας στο παρόν και στην λύση του προβλήματος. Ανατρέχουμε στο παρελθόν μόνο για να θυμηθούμε εμπειρίες επιτυχίας όπου καταφέραμε να λειτουργήσουμε με τον επιθυμητό τρόπο. Ανακαλούμε τα εφόδια που έχουμε και τα δυνατά μας σημεία και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, προχωράμε μπροστά με αισιοδοξία.

Επίσης σκέψου… πώς θα μιλούσες στον εαυτό σου αν ήσουν ένα παιδί 5 χρονών; Mε λόγια σκληρά και τιμωριτικά, κατηγορώντας το για τα λάθη και τις αδυναμίες του; Ή υπομονετικά και με αγάπη, ενθαρρύνωντας το να μάθει, να διορθώσει ο,τι χρειάζεται, κινητοποιώντας το για όσα μπορεί να καταφέρει;….

Άσε λοιπόν κάτω το μαστίγιο, γιατί χτυπώντας σε δεν θα καταφέρεις ούτε να αλλάξεις, ούτε να γίνεις ο άνθρωπος που ονειρεύεσαι. Η αρνητική αυτοκριτική δημιουργεί μια φτωχή αυτοεικόνα που πληγώνει την αυτοπεποίθηση μας και αδυνατεί να γίνει εφαλτήριο σωστής, παραγωγικής δράσης.

Αν δεν γνωρίζεις πως να μιλάς στον εαυτό σου με αγάπη, υπομονή και σεβασμό, θα πρέπει να το μάθεις και να το καλλιεργήσεις.  Μόνο τότε θα νιώθεις πραγματικά ενδυναμωμένη, γιατί θα φέρεσαι στον εαυτό σου με την στοργή και την φροντίδα που αξίζεις και χρειάζεσαι.

‘Οποιος κι αν είσαι, αξίζεις τον σεβασμό, την αγάπη και την αποδοχή σου. Ξεκίνα σήμερα κιόλας με λόγια αγάπης και ενθάρρυνσης και ανακάλυψε μέχρι που μπορεί να σε φτάσει η λυτρωτική τους δράση…